Πλάτανος Ναυπακτίας

«Όταν φύγεις  από τη Μηλιά, να επισκεφθείς οπωσδήποτε τον Πλάτανο, θα σου αρέσει πολύ σαν χωριό». Τάδε έφη ο πατέρας που ξέρει την περιοχή της ορεινής Ναυπακτίας οπότε δεν είχα τίποτα άλλο παρά να ακολουθήσω τη συμβουλή του.

Καθόμουν σε ένα εκκλησάκι έξω από τη Μηλιά και χάζευα τον Πλάτανο ,στην απέναντι πλευρά του βουνού. Έβλεπα την ανηφορική, γεμάτη απότομες στροφές  διαδρομή και αναλογιζόμουν αν αξίζει τον κόπο. Τελικά, για άλλη μια φορά αποδείχτηκε ότι το «μεγάλο» αφεντικό ήξερε που με έστελνε και ευτυχώς τον άκουσα.

Ο Πλάτανος δεν είναι απλά ένα όμορφο ορεινό χωριό, είναι από τα πιο αρχοντικά μέρη που έχω επισκεφτεί. Το χωριό είναι χτισμένο σε υψόμετρο περίπου 900 μέτρων και ήταν κεφαλοχώρι της περιοχής, κάτι που γίνεται εύκολα  αντιληπτό περιδιαβαίνοντας τα δρομάκια του. Εντυπωσιακά πετρόχτιστα σπίτια, μια πανέμορφη  πλατεία, η οποία συγκέντρωνε τη ζωή του χωριού τις εποχές της ακμής και σοκάκια που χαίρεσαι να χάνεσαι περπατώντας.

Σε κεντρικό σημείο του χωριό συναντάς την επιβλητική εκκλησία του Αγίου Νικολάου, δίπλα από ένα πανέμορφο πλατάνι. Σηκώνεις το κεφάλι σου και συναντάς χρώμα παντού. Απέναντι βρίσκεται ένας μουσειακός χώρος  αφιερωμένος στην Εθνική Αντίσταση, ένας μικρός αλλά αρκετά προσεγμένος χώρος που αξίζει το χρόνο που θα διαθέσεις.

Από εκεί και πέρα απλά ακολουθείς το ένστικτό σου. Ξεκινάς να περπατάς και εκεί που θαυμάζεις κτίρια, βρίσκεσαι ξαφνικά σε ένα ξωκκλήσι απολαμβάνοντας τη θέα και γυρίζοντας στο χωριό επισκέπτεσαι την αυλή του παλιού σχολείου και  βρίσκεσαι να φροντίζεις τον όμορφο σκύλο που κάποιος άφησε μόνο του και διψάει για χάδια και αγάπη. Όλα αυτά σε κάνουν νιώθεις ακόμα πιο οικεία σ αυτό τον τόπο.

Δεν ξέρω αν ήταν το απόκρημνο αλλά επιβλητικό τοπίο, αν ήταν τα όμορφα σπίτια που τράβηξαν το βλέμμα μου, αν ήταν η πανέμορφη πλατεία αλλά δεν χρειάζεται να το αποσαφηνίσω κιόλας. Ο Πλάτανος είναι πανέμορφος και μπορείς να το καταλάβεις μόνο αν βρεθείς εδώ. Είναι δύσκολο να περιγράψεις έναν τόπο με λέξεις γι αυτό και δεν προσπαθώ ιδιαίτερα…. Περιμένω απλά την επόμενη φορά που θα το ξαναζήσω.